به

به
آسمان
نگاه کرد...
و از تهِ دل؛ شُکر!
مادرم را می گویم...
همان لحظه که صدای خنده‌ی ما،
تمامِ خانه را پُر کرده بود...
جمعه را قدر بدانیم؛ برای لمسِ عاشقانه‌ی دستانِ پدر و بوسیدنِ چشمانِ مادر...
جمعه را قدر بدانیم!
برای پناه گرفتن در
آغوش خانواده‌ای که هیچ کس،
توانِ پُر کردنِ جایِشان را ندارد.
خدا هم در مهمانیِ‌تان دعوت است؛
اگر پُر از مهربانی باشد...