نگاه م که میکنی

نگاه م که میکنی
جهان ِ اطرافم تازه و نوبرانه میشود
هوای بهار ،بهاری تر می‌وزد
دنیا همه اش روشن
اردیبهشت تبدیل به اردی بِ عشق
لب تمام پنجره ها باز و خندان
دل ِ تمام خیالهایم قرص و محکم
و خواب هایم همه خوب

تو که نگاه م میکنی
میخندم به تاریکی
به شب های بیخوابی
رویاهایم
سرخوش رج به رج بافته میشود
در آرزوی پروانه شدن

تو زیباترین میشوی
من عاشق تر میشوم

بهار با نگاه تو جان تازه ای میگیرد
نفس ِشعرهایم جا می آید
وقتی مرا میبوسی


تو که
نگاهم
میکنی
دیوانه
دیوانه ی
آن
نگاهت
میشوم