بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
تنها فرقی که هست! :
همه ما، خاک نشینیم، تنها فرقی که هست این است که برخی نگاهشان آسمانی است.
همه ما، محتاجیم، تنها فرقی که هست این است که برخی احتیاجاتشان را تنها به آستان خدا می بَرَند.
همه ما، تنهاییم، تنها فرقی که هست این است که برخی با پروردگارشان تنهایند.
همه ما، می میریم، تنها فرقی که هست این است که برخی پیش از مرگ می میرند.
همه ما، طمّاعیم، تنها فرقی که هست این است که برخی طمع شان قُرب بیشتر به خداوند است.
همه ما، طالب آرامشیم، تنها فرقی که هست این است که برخی آرامش خود را در برآوردن آرامش خلق خدا می جویند.
همه ما، نمی دانیم، تنها فرقی که هست این است که برخی آگاه به این ندانستن اند.
همه ما، چه بخواهیم چه نخواهیم تسلیم ایم، تنها فرقی که هست این است که برخی عاشقانه تسلیم اند.
اکسیر تنهایی :
اگر واقعاً می خواهی آزاد شوی و آزاد باشی، ابتدا باید به معنای واقعی کلمه تنها شوی. تنهایی را بفهمی. خودت باشی منهای چیزها و کس ها. این یعنی باید روح و روانت از وابستگی به هر چیز و هر کس و هر اندیشه ای رها باشد. این تنهایی که می گویم اکسیر آزادی است. دروازه ورود به رستگاری است. تنهایی را بفهم. دریاب.
تنها، کسی است که هیچ قفلی در درون ندارد. از هر طرح و اندیشه و احساس اسارت بار رهاست. در درونش هیچ وابستگی و دلبستگی و دانستگی و خواهش و آرزویی را حمل نمی کند. قلب و روحش را با کسی یا چیزی یا مفهومی ذهنی، شریک نمی شود. بی شریک است. تنهاست. تکه تکه نیست. مال این و آن نیست. به هیچ چیز و هیچ کس و هیچ باور سخیفی زندگی اش را گره نزده است. تنهاست. خودش است. فردِ فرد. درست شبیه خدایش. و این آستانه آزادی است. وقتی ذهنت این معنای متعالی از تنهایی را بفهمد، تو آزاد شده ای. پس تنهایی به آن مفهوم نیست که کسی دور و برت نباشد. تنهایی یک کیفیت متعالی از بودن است. اَحرار که همان مُخلَصین اند، روح های بزرگی اند که اکسیر تنهایی یا همان فرد بودن را به وفور در خود ذخیره دارند.
و دقیقاً هم اینانند که بزرگ‌ترین و کار آمدترین خادمان خدا در خدمت به خلق اویند. ای دوست، وقتی تنها شدی، وقتی خالی از غیر گشتی، آنگاه و فقط آنگاه، دوست داشتن خالص و بی انگیزه را در خواهی یافت.
تنها فرقی که هست! :
همه ما، خاک نشینیم، تنها فرقی که هست این است که برخی نگاهشان آسمانی است.
همه ما، محتاجیم، تنها فرقی که هست این است که برخی احتیاجاتشان را تنها به آستان خدا می بَرَند.
همه ما، تنهاییم، تنها فرقی که هست این است که برخی با پروردگارشان تنهایند.
همه ما، می میریم، تنها فرقی که هست این است که برخی پیش از مرگ می میرند.
همه ما، طمّاعیم، تنها فرقی که هست این است که برخی طمع شان قُرب بیشتر به خداوند است.
همه ما، طالب آرامشیم، تنها فرقی که هست این است که برخی آرامش خود را در برآوردن آرامش خلق خدا می جویند.
همه ما، نمی دانیم، تنها فرقی که هست این است که برخی آگاه به این ندانستن اند.
همه ما، چه بخواهیم چه نخواهیم تسلیم ایم، تنها فرقی که هست این است که برخی عاشقانه تسلیم اند.
اکسیر تنهایی :
اگر واقعاً می خواهی آزاد شوی و آزاد باشی، ابتدا باید به معنای واقعی کلمه تنها شوی. تنهایی را بفهمی. خودت باشی منهای چیزها و کس ها. این یعنی باید روح و روانت از وابستگی به هر چیز و هر کس و هر اندیشه ای رها باشد. این تنهایی که می گویم اکسیر آزادی است. دروازه ورود به رستگاری است. تنهایی را بفهم. دریاب.
تنها، کسی است که هیچ قفلی در درون ندارد. از هر طرح و اندیشه و احساس اسارت بار رهاست. در درونش هیچ وابستگی و دلبستگی و دانستگی و خواهش و آرزویی را حمل نمی کند. قلب و روحش را با کسی یا چیزی یا مفهومی ذهنی، شریک نمی شود. بی شریک است. تنهاست. تکه تکه نیست. مال این و آن نیست. به هیچ چیز و هیچ کس و هیچ باور سخیفی زندگی اش را گره نزده است. تنهاست. خودش است. فردِ فرد. درست شبیه خدایش. و این آستانه آزادی است. وقتی ذهنت این معنای متعالی از تنهایی را بفهمد، تو آزاد شده ای. پس تنهایی به آن مفهوم نیست که کسی دور و برت نباشد. تنهایی یک کیفیت متعالی از بودن است. اَحرار که همان مُخلَصین اند، روح های بزرگی اند که اکسیر تنهایی یا همان فرد بودن را به وفور در خود ذخیره دارند.
و دقیقاً هم اینانند که بزرگ‌ترین و کار آمدترین خادمان خدا در خدمت به خلق اویند. ای دوست، وقتی تنها شدی، وقتی خالی از غیر گشتی، آنگاه و فقط آنگاه، دوست داشتن خالص و بی انگیزه را در خواهی یافت.
۹۴۵
۲۱ مهر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.