این روزها که می گذرد احساس می کنم که روح سبز شبنم عاطفه د
این روزها که میگذرد احساس میکنم که روح سبز شبنم عاطفه در لفافهای از زردی پیچیده شده و آرام در کنار غنچه نرگس نجوا میکند و از بیروحی زندگی میگوید...
گل اقاقیایی که در گلدان چشمانم کاشتهام، خیلی وقت است که شیرینزبانی نمیکند.
شاپرکی که یک لحظه از قاصدک جدا نمیشد مدتهاست که دیگر با او نیست و از «تو» برایم نمیگوید.
مهتاب مثل گذشتهها با ماه دمخور نیست. خورشید هم با ابرها قهر کرده.
آقاجان! به خدا دلمان برای ظهورتان از ذره هم ذرهتر شده. آقاجان! از عبور مداوم «جمعه»ها دلتنگ شدهام.
ستارههای درخشان آسمانهای تابستان، وقتی که با هم سرودی میخوانند، آرامتر میخوانند تا من دیگر صدایشان را نشنوم. دیگر برای آنها هم غریبه شدم، احساس میکنم در روزهای بهاری آسمان از یک درد کهنه که او را آزار میدهد و روح آبیاش را مریض کرده، مینالد.
زمین هم آهنگ بُخل مینوازد و قصد دارد ما را از تنفس شمیم خوش عطر یاسهای سپید محروم کند.
مادرم هم بعضی روزها فراموش میکند به شمعدانیها آب بدهد و همیشه به من میگوید: «اگر به شمعدانیها آب بدهی دستان فروتنشان را برای سلامتی «آقا» بالا میبرند و رو در روی چشمان رنگین کمانی آسمان، با او صحبت میکنند و از «آقا» میگویند و برای او دعا میکنند».
کاش میدانستم که چطور واژه «انتظار» را برای شاگردانم تفسیر کنم، کاش کسی برای خودم معلّم بود و به من میگفت، که شب جمعه کمی با خودت خلوت کن...
کاش میتوانستم همصدا با کسی که صبح جمعه دعای نُدبه میخواند، با یک بغل امید، سبد سبد احساس دلتنگی را از شبستان خموش اندیشهام دور بریزم.
احساس میکنم در آن عصر جمعه بارانی که میآیی، شمیم تازه نفس یاسها در ذهنم آبپاشی میشود. به امید آن روز که بیایی.
#امام_زمان_عج #کهنمو @shahidjodeiry @kahnamu @shahidjodeiry.blogfa.com #پاسدار_شهید_جدیری_کهنمو_ئی #روستای_زیبای_کهنمو @ipakgrphik.ir @ipakgraphic
گل اقاقیایی که در گلدان چشمانم کاشتهام، خیلی وقت است که شیرینزبانی نمیکند.
شاپرکی که یک لحظه از قاصدک جدا نمیشد مدتهاست که دیگر با او نیست و از «تو» برایم نمیگوید.
مهتاب مثل گذشتهها با ماه دمخور نیست. خورشید هم با ابرها قهر کرده.
آقاجان! به خدا دلمان برای ظهورتان از ذره هم ذرهتر شده. آقاجان! از عبور مداوم «جمعه»ها دلتنگ شدهام.
ستارههای درخشان آسمانهای تابستان، وقتی که با هم سرودی میخوانند، آرامتر میخوانند تا من دیگر صدایشان را نشنوم. دیگر برای آنها هم غریبه شدم، احساس میکنم در روزهای بهاری آسمان از یک درد کهنه که او را آزار میدهد و روح آبیاش را مریض کرده، مینالد.
زمین هم آهنگ بُخل مینوازد و قصد دارد ما را از تنفس شمیم خوش عطر یاسهای سپید محروم کند.
مادرم هم بعضی روزها فراموش میکند به شمعدانیها آب بدهد و همیشه به من میگوید: «اگر به شمعدانیها آب بدهی دستان فروتنشان را برای سلامتی «آقا» بالا میبرند و رو در روی چشمان رنگین کمانی آسمان، با او صحبت میکنند و از «آقا» میگویند و برای او دعا میکنند».
کاش میدانستم که چطور واژه «انتظار» را برای شاگردانم تفسیر کنم، کاش کسی برای خودم معلّم بود و به من میگفت، که شب جمعه کمی با خودت خلوت کن...
کاش میتوانستم همصدا با کسی که صبح جمعه دعای نُدبه میخواند، با یک بغل امید، سبد سبد احساس دلتنگی را از شبستان خموش اندیشهام دور بریزم.
احساس میکنم در آن عصر جمعه بارانی که میآیی، شمیم تازه نفس یاسها در ذهنم آبپاشی میشود. به امید آن روز که بیایی.
#امام_زمان_عج #کهنمو @shahidjodeiry @kahnamu @shahidjodeiry.blogfa.com #پاسدار_شهید_جدیری_کهنمو_ئی #روستای_زیبای_کهنمو @ipakgrphik.ir @ipakgraphic
۱.۶k
۱۵ مرداد ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.