گوش ما شایسته شنیدن شعر خوب است دل ما سزاوار آرامش

گوش ما شایسته شنیدن شعر خوب است. دل ما سزاوار آرامش.

مثل آن دَم که بگیرد رگِ جان در مستی
تو خوشایندترین قسمت عمرم هستی

از میان همه‌ی خلق تو را خواسته‌ام
کز همه خلق بریدی و به من پیوستی

عشق را، چندان با عقل درآمیخته‌ای
که جهانی متحیر شد از این تردستی

من گریزنده‌ترین وحشی دوران بودم
تو به سرپنجه‌ی تدبیر، مرا پا بستی

گرچه میلی به تماشای جهان نیست مرا
ترک این منزل ویران نکنم تا هستی!