*~☆عمریست که ما زنده ولی زنده به گوریم.

*~☆عمریست که ما زنده ولی زنده به گوریم.
از بدو تولد همه از اهل قبوریم..

انگار که دنیا ز ازل خانه ی ما نیست.
یک کوچه ی تنگ است که در حال عبوریم..

یک عده که راضی به رضای خودمانیم.
یک عده دگر دیوصفت درپی حوریم..

یک جمع بدنبال رسیدن به حقیقت.
نزدیک به آنیم وخود آنیم وچه دوریم..

یک جمع دگر دربه در نور هدایت.
غافل شده ازخویش که ذاتا همه نوریم..

دیریست که از منتظرانیم و صدافسوس.
غایب خودمانیم و بدنبال ظهوریم..

حاضرنه حضوراست وحصول است,شعور است.
با چشم نبین,دل بگشا ما همه کوریم..

آزاد ترین مردم دربند جهانیم!!!
از دور عقابیم و بزنجیر چوموریم..

زندانیه باور شده ایم ازسر ایمان.
بیچاره ترین نوع ز انسان غیوریم..

شب بود وقرار آنکه به صبحش برسانیم.
شب رفت,ولی ماهمه درخواب سموریم..

من در عجبم زین همه اعجازکه هرگز.
ایوب ندیدیموچوایوب صبوریم☆~*