کاش میشد که شبی غرق نگاهت بشوم

...
کاش می‌شد که شـبی غرق نگاهت بشوم
زورقی گـم شده در چشـم سیاهت بشوم
کاش می‌شـد بتراشم ز تو یک سرو سهی
بکــنم نقـش تـو را صبـح پگـاهـت بشـوم
کاش می‌شد بکشم قاب تو در سینه خود
گاه‌گاه هـم سـر کـوی تـو به راهـت بشوم
کاش می‌شد بزنم تار به‌گیسوی تـو خوش
بیـن شـب‌هـای تو من سـاز صدایت بشوم
کاش می‌شد که به‌بندم بکشی با دل خود
غـرق در زلف تـو و روی چو ماهـت بشوم
کاش می‌شد به خط ابروی تو سرمه کشم
سـایه باشـی بـه شـبم اوج گنـاهت بشوم
کاش می‌شد کـه در این راه به پایت افتم
عشـق را بنـده شـوم غرق به راهت بشوم
کاش می‌شد که‌غزل از لب شیدای تو بود
تا گهی سـاز خـوش تار سـه گاهـت بشوم
کاش می‌شد که تنت شور به‌اشکم می‌شد
تـا کـه در مسجد چشـم تـو رهـایت بشوم
کاش می‌شد که در این منظره با یـاد دلت
گـم شـوم در تو شـبی محـرم رازت بشوم
کاش می‌شد بکنم سجده به مـحراب تنت
در شب وصل تو خوش بند به‌پایت بشوم
کاش می‌شد که بخوانم دو‌سه بیتی از تو
یا چـو پروانـه پـر سـوخته فـدایت بشـوم
کاش می‌شد لب من مست به شهد لـب تو
عیـن افسـانه شـب خـواب نگاهـت بشـوم
کاش می‌شد که «نـدا» نقـش کند درد مرا
تا چـو خـورشید به سـرخی لبـانت بشـوم #سروده_های_عاشقانه