تڪیه گاه ڪه مے شوی،

تڪیه گاه ڪه مے شوی،
فراتر از یک ڪوه باید باشی
باید باشے هرڪجا
حتے در انتهایِ یک خیابانِ باران خورده
از سیلِ اشڪهایش ڪه بے پناه مے شود
و آغوشِ هیچ رهگذرے را،
محرمـ خستگے هایش نمے داند
ببیند تو را، تا تو قدمهایش را یڪے دو تا بردارد
خودش را رها ڪند میانِ بازوانت...
باید باشی،
حتے میانِ خنده هاے بلندش
حتے میانِ شلوغے هاے هر روزه
تڪیه گاه ڪه مے شوی،
مرد و زن ندارد
باید همه ے دنیا را از بودنت،
محڪمـ بودنت، برایِ او بودنت،
آگاه ڪنے!... 🍃
‌