عادت کرده ایم هر روز دوش بگیریم اما یادمان می رود که ذهن

عادت کرده ایم هر روز دوش بگیریم، اما یادمان می رود که ذهن مان هم به دوش نیاز دارد.
گاهی با یک غزل حافظ می توان دوش ذهنی گرفت و خوابید؛
یک شعر از فروغ،
تکه ای از بیهقی،
صفحه ای از مزامیر،
عبارتی از گراهام گرین،
جمله ای از شکسپیر،
خطی از نیما،
ولی غافلیم...

شبانه روز چقدر خبر و گزارش و مطلب آشغال می تپانیم توی کله مان؟
بعد هم با همان کله بادکرده به رختخواب می رویم و توقع داریم در خواب پدربزرگ مان را ببینیم که یک گلابی پوست کنده و با لبخند می گوید بفرما..!