رنج و اندوه بسیار هنگامی پدید می آیند که هر فکری را که به

رنج و اندوه بسیار هنگامی پدید می آیند که هر فکری را که به سرت می آید، واقعیت می پنداری. شرایط تو را اندوهگین نمی کنند. ممکن است آنها تو را دچار درد جسمانی کنند، اما غم زده ات نمی کنند. افکارت تو را غمگین می کنند. تفسیرهایت، داستانهایی که به خودت می گویی، تو را اندوهگین می کنند.

هنگامی که متوجه شوی: "فکرهای کنونی ام مرا اندوهگین می کنند" از یکی بودن ناآگاهانه با آن افکار بیرون می آیی...

"اکهارت تله"