اوقاتی در زندگیمان وجود دارند که اقدامی انجام نمی دهیم

اوقاتی در زندگیمان وجود دارند که اقدامی انجام نمی دهیم …
چون تصور می کنم که کار زیادی از دستمان بر نمی آید و نمی توانیم تفاوتی ایجاد کنیم.
اگرچه گاهی کوچکترین کارها می توانند تفاوتی عظیم و چشمگیر در زندگی فرد دیگری به وجود آورند.

ما از طریق مختلفی می توانیم محبت خود را به دیگران نشان دهیم و نیازی به کارهای خارق العاده نیست.

به یاد داشته باشید که کوچکترین و جزییترین کارها می توانند تفاوتی ایجاد کنند مثل: لبخندی ساده، باز کردن دری به روی دیگری، نوشتن یادداشتی محبت آمیز، به زبان آوردن کلمه ای پر مهر و محبت و...

در اینجا با اشاره به داستانی آموزنده به صحت گفته های بالا پرداخته شده است:

روزی شیری در خواب بود که موشی کوچک روی پشت او به بازی و جست و خیز پرداخت،

جست و خیزهای موش کوچک بازیگوش باعث شد شیر از خواب بیدار شود و با عصبانیت موش را زیر پنجه های قوی خود بگیرد.

درست زمانی که شیر می خواست موش را بخورد موش کوچک گریه کنان به التماس افتاد و گفت: "خواهش می کنم این مرتبه مرا ببخش. در عوض ، لطف تو را تا آخر عمرم فراموش نخواهم کرد. کسی چه می داند، شاید بتوانم روزی لطف و محبت تو را جبران کنم".

شیر از شنیدن سخنان موش کوچک آن قدر خنده اش گرفت که دلش به رحم آمد و او را رها کرد.

مدتی بعد، شیر داخل تله ای گیر افتاد. او تمام توان خود را به کار بست تا از لابه لای طنابهای گره خورده و محکم خود را بیرون بکشد ولی مؤفقیتی عایدش نشد.

درست همان موقع موش کوچک از آنجا می گذشت که متوجه شد شیر در تله گیر افتاده است. او فوراً به کمک شیر رفت و به کمک دندانهای تیز خود طنابها را جوید و شیر را از تله نجات داد.

بعد رو به شیر کرد و گفت: "یادت می آید که آن روز به من خندیدی؟ فکر می کردی که آن قدر کوچک و ضعیف هستم که نمی توانم لطف و محبتت را جبران کنم.

ولی حالا می بینی که زندگی ات را مدیون همان موش
کوچک و ضعیف هستی! "