در آغاز راهم،

در آغاز راهم،
می خواهم زندگیم را به کلی دگرگون سازم،
شاید دیر زمانی بپاید،
شاید غمگین شوم،
شاید خطر در کمین باشد،
و رنجهایم هر دم فزون تر گردند،
ولی...با همه ی این ها،
یقین دارم موفق خواهم شد؛
چرا که تو با منی،
حامی منی،
در لحظات خوشی،
و ناخوشی،
و این چه دلگرم کننده است؛
بی شک همانی،
که همواره کنارمی،
تا جانی دوباره به من ببخشی،
آنگاه که دنیا می خواهد،
بر سرم خراب شود،
نمی توان گفت،
داشتن تو؛
چقدر گرانبهاست،
تنها میتوانم بگویم،
بی تو بودن محال است؛
تو بی نظیری،
تو به راستی بی نظیری؛
غم های زندگی ام را با تو قسمت کرده ام،
و هم،
شادی هایم را،
گوش سپردن های تو ذهنم را روشن
می سازد،
بینش ات،
درک مشکلات را ممکن،
و صبوری ات یاری ام می کند،
در پذیرش اشتباهاتم؛
تو می دانی چه زمان تشنه ی اندرزهای توام،
و آنگاه که تنها تو را می جویم،
احساس مرا در می یابی...