وای بر آن روزی که چیزی حتی عشق

وای بر آن روزی که چیزی حتی عشق
عادتمان شود !
عادت،
همه‌ چیز را ویران می‌کند
از جمله عظمتِ دوست داشتن را،
تفکرِ خلاق را،
عاطفه جوشان را ...
عاشق کم است،
سخنِ عاشقانه فراوان ...
روزگاری‌ست چه بَد !
که دیگر کلامِ عاشقانه ، دلیلِ عشق نیست
و آوازِ عاشقانه‌ خواندن ،
دلیلِ عاشق بودن ...............