بهم میگفت خوشگلی، میگفت چشات اصلا یه طور خاصیه

بهم میگفت خوشگلی، میگفت چشات اصلا یه طور خاصیه
جون میده بمیرم واسه اون نگاه...
تو دلم میگفتم: اگه خوشگلم؛ اگه چشام یه طور خاصیه، مردن پیشکش! چرا اون دوست نداشت چشامو؟؟؟

میگفت: وقتی کنارتم انگار هیچکی نیست
هیچکس رو نمیبینم
خوبیای هیچکی به چشمم نمیاد
دنیا فقط تو وجودِ خودت خلاصه میشه، از تارِ موهات تا نوکِ پاهات.
من تو دلم میگفتم اگه راست میگه پس چرا نیومدم به چشمش؟! یه جور که یه بار با چشمای پر ذوق نگام کنه..!
میگفت: از حرف‌زدنت نگم!
صدات اصلِ آرامشه! جوری که مستِ صدات میشم و نمیفهمم چیا گفتی!
من فکر میکنم
پس چرا دوستت دارمای منو نشنید؟!
لابد انقدر صدامو دوست نداشت که لب باز کردنی یه پنبه میکرد تو گوشِ عقلش که نشنونه
اون میگه بغلت ته تهِ دنیاست،دنیا چیه بهشتیه برای خودش
آروم،امن،خودِ خودِ نعمته
من میگم:
یعنی کجا تو بغل کی بهشتشو تجربه کرده بود
که نخواست حتی ببینه شاید شونه های منم همونقدر رنگ و بوی بهشت و میداد...
اون هی میگه و من هی بغض میکنم
هی فکر میکنم به حرفایی که اگه از زبون تو در میومد چقدر مینشست به جونم
گوشام ذوق میکرد از شنیدنشو
گونه‌هام حتما سرخ میشد از خوشحالی...
#فاطمه_جوادی