من از این مردم این را فهمیده ام که خاموشی شان را نبایدن

- من از این مردم این را فهمیده ام که خاموشی شان را نبایدنشانه ی باورشان به حساب آورد...
همه چیز را می بینند و همه حرفی را با سکوت گوش می کنند و سر و گوش می جنبانند . اما نباید باور کرد که آنها به سادگی باور می کنند...
آنها فکر می کنند که فقط امام ها و معصوم ها بودند که به راه رضای خدا کار می کرده اند و درباره ی مردم نیت خیر داشته اند...
می خواهم نتیجه بگیرم که مردمی را با چنین عمق و وسعت روحی ، شاید بشود برای یک مدت گذرا و به خاطر یک امر مشخص تهییج کرد ، اما رخنه و نفوذ عمیق در چنین روحیه هایی ، با چهار تا سخنرانی بی سر و ته اینجا و آنجا ممکن نیست و اگر به حرفهایت گوش هم دادند نباید باورت بشود که حرفهایت باورشان شده. چون در نهایت ، خیلی خوشبین باشند ، ناچارا سر می اندازند که تو بجایشان حرف بزنی و احتمالا در باره شان تصمیم بگیری و برایشان کاری بکنی . که این به نظر من تنبل بار آوردن مردم است!
- چه راهی را پیشنهاد می کنی ، تو؟
- آتش به جای باد ، پیشنهاد من این است!
- بازش کن مطلب را!
- مطلب این که حرف ، باد است . اما فکر ، آتش است. آتش را باید اول گیراند باد خودش به آن دامن می زند...

#کلیدر
#محمود_ دولت_ آبادی