اگر یکی را که دوستش داری از دست بدهی، بخشی از وجودت همراه

اگر یکی را که دوستش داری از دست بدهی، بخشی از وجودت همراه با او از دست می‌رود. مانند خانه‌ای متروکه اسیر تنهایی‌ای تلخ می‌شوی. چنان زخمی‌است که با گذشت زمان، هر قدر هم طولانی، باز تسکین نمی‌یابد. گمان می‌کنی دیگر هیچ‌گاه نخواهی خندید، سبک نخواهی شد... شمع دلت خاموش شده، در شب ظلمات مانده‌ای. اما فقط در چنین وضعیتی، یعنی زمانی که هر دو چشم با هم در تاریکی بمانند، چشم سومی در وجود انسان باز می‌شود. چشمی که بسته نمی‌شود... و فقط آن هنگام است که می‌فهمی این درد ابدی نیست. پس از خزان موسمی دیگر، پس از گذر از این بیابان وادی‌ای دیگر در راه است؛ پس از این فراق نیز وصالی ابدی..
•••
پ.ن: اگر از من بپرسن برای عشق چی کار کردی؟ میگم: انقدر با آسمون و زمین جنگیدم که از نفس افتادم.
•🌊
#الیف_شافاک