گاهی چه بی اندازه دلتنگ می شوم

گاهی چه بی اندازه دلتنگ می شوم
و دلتنگی برایم چه واژه ی غریبی ست..!

و تازه آن موقع است که دریا را می فهمم

و باران را لمس می کنم

و با درختان حرف می زنم...حرف هایی خودمانی از سر دلتنگی...

و شروع می کنم به رقصیدن با برگ های پاییزی

و آواز خواندن با گنجشک های بی خانمان

و تازه آن موقع است که قدم هایم سنگ فرش خیابان را می بوسند

و با خود می گویم: خدا نیز جهان را از سر دلتنگی آفرید شاید...

دلتنگی واژه ی زیبایی است...

پر از اندوه و پر از حرف و پر از واژه های خیس و بی صاحب

و من بی اندازه دلتنگم

دلتنگ صاحب واژه های عاشقانه ام...

شبت بخیر باباپیری عزیزم
امیدوارم فراموشم نکنی..همینطور ک من فراموشت نمیکنم..
خوابای خوشی ببینی و یادت نره که:


دوستت دارم♡