بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
شعبان، ماه سرور و تطهیر دلها با مناجات، برای ورودی با نشاط به ماه مبارک رمضان
فرازی از مناجات شعبانیه :
إِلٰهِى إِنْ أَخَذْتَنِى بِجُرْمِى أَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ، وَ إِنْ أَخَذْتَنِى بِذُنُوبِى أَخَذْتُكَ بِمَغْفِرَتِكَ، وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِى النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَها أَنِّى أُحِبُّكَ‌. إِلٰهِى إِنْ كانَ صَغُرَ فِى جَنْبِ طاعَتِكَ عَمَلِى فَقَدْ كَبُرَ فِى جَنْبِ رَجائِكَ أَمَلِى‌ - خدایا، اگر مرا بر جرمم بگیری، من نیز تو را به عفوت بگیرم و اگر به گناهانم بنگری، جز به آمرزشت ننگرم و اگر مرا وارد دوزخ کنی، به اهل آن آگاهی دهم که تو را دوست دارم. خدایا، اگر عملم در برابر طاعتت کوچک بوده، همانا از جهت امیدِ به تو آرزویم بزرگ است.
رابطۀ عبد با معبود، در حدّ عاشق و معشوق، سراسر ناز نمودن و ناز خریدن است؛ اما باید بدانیم چگونه برای او ناز کنیم؟
برخی برای این که نزد محبوب ناز کنند، قهر می‌کنند و حتی تندی و اهانت هم می‌کنند! اما، این رویکرد خصمانه است و فاصله می‌اندازد!
در این مناجات شعبانیه راه ناز را هم به ما نشان داد... در آنجا هم نیاز هست، هم ناز. نازش این است که - إِلٰهِى إِنْ أَخَذْتَنِى بذَنبی أَخَذْتُكَ بِعَفْوِك -خدایا! اگر در قیامت به من بگویی چرا گناه کردی؟! می‌گویم: تو چرا نبخشیدی؟! این راه ناز است.