دوستت دارم

دوستت دارم
بهرِ خامدستی‌ها و سرآسیمگی‌های کوچکت
در فکرشدن‌هایت، همچون پرندگانِ تیره‌ی نرم،
حرف که می‌زنی آفتابِ ناگهان است.

دوستت دارم
بهرِ چشم‌های گشاده‌ی کودکانه‌ات، دست‌های پَرپَرزن‌ات
بهر ِمچ‌هایت این خدایگان کوچک
و انگشت‌هایت این رازهای زیبا.

دوستت دارم
شکوفه آیا اندیشناکِ عمر خویش است؟
پروانه آیا غمناکِ جان؟
شاخه‌گلی مرا خوش‌تر از عمر جاوید است.
#ادوارد_استیلن_کامینگز
ترجمه: محمدرضا فرزاد