ساده بودن یعنی زبانی نبودن

ساده بودن یعنی زبانی نبودن،


حساسیت کامل بدون کلمات. کلمات برای ابراز حقیقت کافی نیستند؛ فقط سکوت میتواند شامل حقیقت باشد.
ساکت بودن, ساده بودن و معصوم بودن است.
ساکت بودن پلی از ذهن معمولی به ذهن کیهانی است، از ذهن به بی ذهنی.
سکوت را بیاموز ، راههای سکوت را بیاموز.
ما توسط زبان و کلمات هیپنوتیزم شده ایم.
اگر همسر داریم باید مدام تکرار کنیم:« دوستت دارم» آیا مشکوکی؟
می ترسی که اگر نگویی، نفهمد؟

اگر عشقت نتواند بدون کلمات حس شود پس اصلا عشق نیست. اگر کسی را به راستی دوست داشته باشی نمیتوانی بگویی دوستت دارم. بی معنی و مصنوعی به نظر خواهد رسید!
وقتی کسی را دوست نداری میتوانی به راحتی بگویی دوستت دارم و بارها و بارها تکرارش کنی. تو از طریق کلمات او را متقاعد میکنی که دوستش داری و او نیز همین کار را میکند.
عشق واقعی به زبان نیاز ندارد؛ هر دو لبریز میشوند.
تجربه واقعی زیبایی چنان تو را در حیرت می گذارد که نمیتوانی یک کلمه هم حرف بزنی: گنگ میشوی. حق با بودیدارما است: ساکت بودن معصوم بودن است.
ساکت بودن راه طبیعی و خودانگیخته است.
آنگاه با خودانگیختگی عمل میکنی نه با دانش.

اشو