.

.
میلاد امام علی نقی (علیہ‌السلام) مبارک‌باد
.
مدینه است و طلوع خورشیدی دیگر در خانه امامت.
مدینه است و شکوفایی دهمین بهار ولایت؛
بهاری که از شکوفه‌های آسمانی‌اش، «هدایت» می‌شکفد و «هادی» امت را به تماشاگران عالم لاهوت معرفی می‌کند.

تبارک الله از حضور دهمین حجت خداوند در زمین.
تبارک الله از حضور آسمانی فرزندی از فرزندان رسول خدا «صلی‌الله‌علیه‌وآله».
تبارک الله از حضور خورشید پرفروغ هدایت.

هم نام مولایی که مجموع صفات الهی است.
اصل و فرع تمام اوصاف حسنه.
او نیز “علی” است؛
همانند در شجاعت و غیرت، در کمال و کرامت، در عبادت و تسبیح، در مناعت وجود.
او تبلور اندیشه‌های الهی در عصر خویش است.

بلاغت علی (ع) در بیان،
صداقت زهرا (س) در زبان،
کرامت حسن (ع) در نفس،
شهامت حسین (ع) در دل،
عبادت سجاد (ع) در جبین،
شرافت باقر (ع) در وجود،
صلابت جعفر (ع) در ضمیر،
نجابت کاظم (ع) در شأن،
فصاحت رضا (ع) در کلام،
سخاوت جواد (ع) در جود؛

می‌آید از مدینه تا سامراء، مسیر تازه‌ای از جاده های هدایت را به روی گمگشتگان بگشاید.
می‌آید تا «متوکلین» گم کرده مسیر «توکل» را، سیر الی الله بیاموزد.

ای هدایت گر ره گم کردگان، به سوی حق....
ای ابالحسن، علی بن محمد هادی؛
صلوات و درود خداوند بر تو باد، مادام که خورشید بر می‌آید و آسمان آبی ست.
مولاجان، ما را در پناه نام هدایت گسترت بگیر....
.
.