بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت دوم :
آیا می‌توانید کاری را بدون اندازه به انجام رسانید؟ آیا می‌توانید زراعتی بدون اندازه داشته باشید؟
آیا می‌توانید کالایی را بدون اندازه‌های علمی معین بسازید؟!
آیا کسی می‌تواند بدون اندازه به دیگران نیکی یا بدی نماید؟!
اجرای عدل و قسط نیز مبتنی بر اندازه‌ها مقدرات می‌باشد و اگر این اندازه‌ها نباشند، هیچ حقوقی وضع نمی‌شود که در رعایت آنها عدل و قسط محقق گردد.
ظلم نیز خروج از اندازه‌های تعیین شده برای عدل و قسط می‌باشد؛ خواه ظلم به خود باشد، یا به دیگران، یا حتی به طبیعت.
لذا به بندگان مؤمنش که دوست دارند تحت تعلیم و تربیت إلهی باشند تا به رشد، کمال و درجات قُرب برسند، فرمود: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ - ای اهل ایمان! همواره در همه امور قیام کننده برای خدا و گواهان به قسط عدل باشید. و نباید دشمنی با گروهی شما را بر آن دارد که عدالت نورزید؛ عدالت را رعایت کنید که آن به پرهیز کاری نزدیک‌تر است. و از خدا پروا کنید؛ زیرا خدا به آنچه انجام می‌دهید آگاه است.(سوره مائده آیه 8)
قضا : قضا، یعنی: حتمی شدن وقوع امری؛ و مستلزم فراهم شدن تمامی اندازه‌ها - مقدرات برای پدید آمدن یا وقوع امری می‌باشد؛ بنابراین، قضا، پس از قدر حتمی و واقع می‌ شود.
به عنوان مثال: اگر یک لیتر آب را در ظرفی که حرارت را می‌گیرد و پخش می‌کند، روی شعلۀ آتشی که بیش از صد درجه حرارت دارد، و فشار معینی قرار دهید، به نقطۀ جوش رسیدن آب این ظرف، پس از دقایقی، حتمی می‌باشد، یعنی قضا می‌شود.
به عنوان مثالی دیگر: احکام إلهی، همه مقدرات - اندازه‌ها می‌باشند؛ هر گاه به این احکام عمل شود، یا عمل نشود، نتایج حتمی دارد که به آن قضا گفته می‌شود.
اگر گروهی، روی خط زلزله، خانه‌ های سست بنیانی بسازند مقدرات، پس از وقوع زلزله‌ای با ریشتر کم، تخریب آن خانه‌ها و خسارات و تلفات، حتمی قضا می‌ شود.در ژاپن، زلزله‌های بالاتر از شش ریشتر نیز تخریب و تلفات زیادی ندارد، اما همین مقدار زلزله،در ایران، پاکستان، ترکیه وهندوستان،مناطقی را ویران می‌ سازد و صدها کشته بر جای می‌ گذارد!
به عنوان مثالی دیگر در رفتارها: امیر المؤمنین، امام علی علیه اسلام فرمودند: ألکِذْبُ عَیْبٌ فاضِحٌ - دروغگویى عیبى رسوا کننده است.(بحارالانوار ج 66 ص 313)؛ یعنی: رسوایی، قضای حتمی دروغگویی می‌باشد.(ادامه دارد...)