ما آدم هایِ لاکچری

ما آدم هایِ لاکچری
و ورژن بالایی نبودیم.
ما دوست داشتنمان سنتی بود
و محبت کردنمان در نهایتِ سادگی ...
دور زدن را به ما یاد نداده بودند ،
و ریشه ی مشکلاتمان همین جا بود !
شاید اگر هفت خطی بلد بودیم ؛
از صداقتمان برایِ خودمان کلاه
نمی بافتند ...
شاید اگر کمی سیاست داشتیم ؛
محبتمان ، قفلِ اسارتمان نمی شد ...
ما با تمامِ مردمِ این حوالی فرق داشتیم ...
نباید ساده تربیتمان می کردند ...
این روزها ؛کسی جنبه ی محبت ندارد !
سادگی ، خطایِ بزرگیست ...
و اصالت به هیچ دردی نمی خورَد ...
چاره ای نیست ! باید کمی هم "بد" بود ...
بد بودن ؛ چاشنیِ حیاتیِ این روزهاست ...