خزان و دلتنگی هر سال باهم، هم قدم و از یک سو می آیند...

خزان و دلتنگی هر سال باهم، هم قدم و از یک سو می آیند...
خزان که نه !
فصلی که با مهر آغاز شود را بایدفصلِ" عشق " نامید ...
فرشِ رنگینِ برگ های پاییزی خاطراتی از عاشقان دل خسته است ...
نه این که نخواستنند،
نه !.
خواستند...
اما نشد...
به گمانم تعداد قلب های کوچکِ بخارِ پشتِ شیشه، با نام دلبر از قشنگ ترین تکرار های غروبِ دلتنگِ پاییزیست،
پاک میشوند، میروند و اما یادشان در دل ابدیست...
ابرهایی که میگریند و اشک هایی که از گونه ها سرازیر میشوند...
خزانِ زیبای من...
بس نیست این همه اندوهِ کنار ِ مرواریدِ چشمانِ دلبران که سالهاست به اغما رفته ؟
بس نیست این همه وصال و فراق در پیِ آمدن و رفتنت؟
امسال بیا...
همه ی ما انتظارِ آمدنت را میکشیم
اما همراه با ابرهایی از اشکِ شوق بیا...
همراه با قلب هایی که همچو برگ های سرخ ،نارنجی و زردت شاد و خندان میتپند ،بیا...
بگذار چترهایِ رنگیِ زیر‌ِ باران ، هوای دونفره را زیباتر از هرسال استشمام کنند...
بگذار ریشه ی عشق و مهربانی محکم تر از همیشه در قلبِ عاشقان رخنه کند...
نویدِ آمدن و رسیدنت از من،
پیوند قلبِ دلبران با تو باشد
خزانِ زیبای من ...!

متن از #شاهنگ_عزيزى