شعله ای باش شبی باش شبی روشن باش

شعله ای باش ! شبی باش ! شبی روشن باش !
بعد ِ عمری که هَدر رفت کمی با من باش !

جان تو ، خواسته ای نیست مرا جز یک چیز
که همین یک شبِ را با غم ِ من دشمن باش !

یا که این بار بمان یکسره تا فردا و
کمتر اینقدر چنین مضطربِ رفتن باش !

دل من دشت جنون است و نگاهت آهو
تا خود صبح در آن گرم ِ خرامیدن باش

مُردم از سردی شب های بد ِ تنهایی
بر تن ِ لخت ِ من ِ یخ زده پیراهن باش !

زیر سنگینی اندوه ِ جدایی افسوس ...
من شکستم ، تو ولی سخت چُنان آهن باش !

شمع گریان شب افروزم و محکوم به مرگ
مهربانی کن و تا لحظه ی جان دادن ، باش !

مرد عشق تو نبودم گل من ! اما تو
همچنان محکم و مردانه برایم زن باش !

من به آرامش آغوش تو ایمان دارم
دل بسوزان و همین یک شبِ را با من باش !