در شاهنامه فردوسی اشارههایی درباره بزم چهارشنبهای در نز

در شاهنامه فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن جشن چهارشنبه‌سوری است. مراسم سنتی مربوط به این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده‌ است.

 

واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه که نام یکی از روزهای هفته‌است و سوری که به معنی سرخ است ساخته شده‌است.

 طبق آیین باستان در این رو آتش بزرگی بر افروخته می شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولاً در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد.

به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به دین یا قومیّت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد
⚡ ⚡ ⚡ ⚡ ⚡ ⚡ ⚡ ⚡ ⚡ ⚡
🔥 پاس دارم آتش جاوید را🔥

🔥 یادگار فطرت جمشید را🔥

🔥 چند روزی مانده بودش تا به عید🔥

🔥 آمد آتش در چنین روزی پدید🔥

🔥 بهر او آتشگهی آراستند🔥

🔥 از پلیدی و سیاهی کاستند🔥

🔥 پس ازآن هر روز در روزی چنین🔥

🔥 جشن سوری بوده در ایران زمین🔥

🔥 تا که آتش را پرستاری کنیم🔥

🔥 از اهورا طلب یاری کنیم.🔥


#چهارشنبه_سوری_مبارڪ