باران که شدی مپرس این خانه ی کیست

باران که شدی مپرس ، این خانه ی کیست
سقف حرم و مسجد و میخانه یکیست

باران که شدی، پیاله ها را نشمار
جام و قدح و کاسه و پیمانه یکیست

باران ! توکه از پیش خدا می آیی
توضیح بده عاقل و فرزانه یکیست

بر درگه او؛؛چونکه بیفتند به خاک
شیر و شتر و رستم و موریانه یکیست!

با سوره ی دل ، اگر خدا را خواندی
حمد و فلق و نعره ی مستانه یکیست.

این بی خردان؛ خویش ، خدا می دانند
اینجا سند و قصه و افسانه یکیست

گر درک کنی خودت خدا را بینی
درکش نکنی , کعبه و بتخانه یکیست...