گفتم راستگویی در همه حال و به هر شکل بهتر از دروغ مصلحتی

گفتم: راستگویی در همه حال و به هر شکل بهتر از دروغ مصلحتی است!
گفت: فاصله ی راستی و دروغ اندک است، در اینکه راستگویی خوب است و دروغگویی ناپسند، شکی نیست.
اما آیا احساس آدمها بی ارزش است؟
در هر موقعیتی نمی توان راستگو بود گاهی با یک دروغ مصلحتی می توان جان یک انسان را نجات داد.
گفتم: من باز هم می گویم، راستگویی در همه حال و به هر شکل بهتر از دروغ مصلحتی است!
گفت: اگر در شرایط خاصی قرار بگیری و مجبور بشوی طبق مصلحت تصمیم بگیری آن وقت حرف مرا بهتر خواهی فهمید.
گفتم: نه، من باز هم راست خواهم گفت! این خودخواهی است که من به خاطر منفعت خودم دروغ بگویم!
گفت: همیشه این طور نیست گاهی انسان به خاطر منفعت دیگران دروغ می گوید نه خودش .
گفتم: ولی من باز هم راست خواهم گفت!
گفت: حتی اگر راست گفتن تو فاجعه بسازد!؟
گفتم: آری، من باز هم راست خواهم گفت حتی اگر فاجعه بیافرینم!
آهی کشید و گفت: تو دیوانه ای، حرف زدن با تو بی فایده است!
لبخندی زدم و گفتم: بله مصلحت ایجاب کرد که من به تو دروغ بگویم؛ یک دروغ مصلحتی کوچک،
تا بحث مان ادامه پیدا کند. اما به نظر تو حقیقت تلخی که با لطافت وعشق گفته شود باز هم فاجعه آور است؟