آه چـه میشود اگر، دار و نـدارِ مـن شوی

آه چـه میشود اگر، دار و نـدارِ مـن شوی
از همه دل بُـریده ام بلکه نگارِ مـن شوی

بـا غـزلی برای تـو وِلـوِلـه در جهـان زنم
گر بـه نـوای شورِ دل نغمهٔ تـارِ من شوی

کاش کنـارِ من شود گوشهٔ اَمن و خلوتت
به غمزه و عِشوه گری دلبر و یارِ من شوی

عقـل نهیب میـزند، عشق فـریب میدهد
بـاز خدا کند خودت چاره ی کارِ من شوی

در تب و تابِ زندگی رفته جوانی ام زِ کف
بـاز جوانـه می زنم گر تـو بهـارِ من شوی

ای همه ی ترانـه ام ، نغمه ی عاشقانه ام
مستیِ جاودانـه ام، کاش قـرارِ من شوی