اثری از مرحوم عباس کاتوزیان

اثری از مرحوم عباس کاتوزیان
...........................................................
.
.
طی شد این عمر تو دانی به چه سان
پوچ و بس تند چنان باد دمان
همه تقصیر من است اینکه خودم می دانم
که نکردم فکری
که تامل ننمودم روزی,ساعتی یا آنی
که چه سان می گذرد عمر گران ...
نوجوانی سپری گشت به بازی, به فراغت, به نشاط
فارغ از نیک و بد و مرگ و حیات...
من نپرسیدم هیچ
که چه سان دی بگذشت
آن همه قدرت و نیروی عظیم
به چه ره مصرف گشت
نه تفکر,نه تعمق,نه اندیشه دمی
عمر بگذشت به بی حاصلی و مسخرگی
قدرت عهد شباب
می توانست مرا تا به خدا پیش برد
لیک بیهوده تلف گشت جوانی
هیهات
کس مرا هیچ نگفت
زندگانی کردن
فکر خود بودن و غافل ز جهان بودن نیست...
ای صد افسوس که چون عمر گذشت
معنیش می فهمم
کاین سه روز از عمرم
به چه ترتیب گذشت:
کودکی بی حاصل
نوجوانی باطل
وقت پیری غافل
به زبانی دیگر:
کودکی در غفلت
نوجوانی شهوت
در کهولت حسرت...