✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ :

✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ ✔ :
ستاره دیده فروبست و آرمید ؛ بیا
شرابِ نور به رگ های شب دوید ؛ بیا

ز بس به دامن شب ، اشک انتظارم ریخت
گل سپیده شکفت و سحر دمید ؛ بیا

شهاب ِیاد تو در آسمان خاطر من ،
پیاپی از همه سو خطّ زر کشید ؛ بیا

ز بس نشستم و با شب ، حدیث غم گفتم
ز غصّه رنگ من و رنگ شب پرید ؛ بیا

به وقت مرگم اگر تازه می کنی دیدار
به هوش باش که هنگام آن رسید ؛ بیا

به گام های کَسان می برم گمان که تویی
دلم ز سینه برون شد ز بس تپید ؛ بیا

نیامدی که فلک خوشه خوشه پروین داشت
کنون که دست سحر دانه دانه چید ، بیا

امیدِ خاطر ِسیمین ِدل شکسته تویی
مرا مخواه از این بیش ناامید ؛ بیا ...