با اهل دل ای گردش افلاک چه داری؟

با اهل دل ای گردش افلاک چه داری؟
ای زنگ به این آینه‌ی پاک چه داری؟

دودم به فلک بر شد و گردم به هوا رفت
دیگر به من ای شعله‌ی بی‌باک چه داری؟

بگذار به درد دل خود ماتمیان را
با جان حزین و دل غمناک چه داری؟

در قطع امیدست گر آسودگیی هست
راحت طمع از جان هوسناک چه داری؟

تا ابر بهاران نشود چشم تو از درد
ظاهر نشود بر تو که در خاک چه داری

امید فروغ از مه و خورشید درین بزم
با روشنی شعله ادراک چه داری؟

خورشید درین دایره خون می‌خورد از دور
خم در خم آن حلقه‌ی فتراک چه داری؟

از صحبت باد سحر ای غنچه‌ی بیدل
در دست به جز سینه‌ی صدچاک چه داری؟

صائب ز شب دل سیه نامه اعمال
چون صبح حذر با نفس پاک چه داری؟

#صائب_تبریزی