خدا در وجود تمام انسانها یک تخمی کاشته اما باغبانیاش را

خدا در وجود تمام انسان‌ها یک تخمی کاشته اما باغبانی‌اش را به انسان داده.

خداوند در قرآن می‌فرماید: « نَفَختُ فِیهِ مِن رُّوحِی » به انسان از روح خودم نفخ کردم؛ یعنی یک بذر مخصوص از پروردگار است

خداوند بعد از آن که گل و مجسمه آدم را ساخته آن بذر را نیز در کشتزار وجود انسان کاشته است

اما آن نَفَختُ فِیهِ مِن رُّوحِی هست. به انسان نفخ کرده است، این بذر توحید است.

تخمی است که خداوند کاشته است، بله او در وجود انسان بذرافشانی کرده است

اما باغبانش باید انسان باشد. چگونه این تخم رشد کند؟ در عالم طبیعت این گونه است که اگر به یک مزرعه آفتاب نتابد تخم رشد نمی‌کند

در مزرعه هم خاک باید قابلیت داشته باشد و هم آفتاب به مزرعه بتابد.

اگر انسان بخواهد این دانه توحید در وجودش رشد کند، که ثمره‌اش این است که سر انسان به عرش می‌خورد، انسان صاحب تمام کمالات می‌شود

انسان مَثَل الله می‌شود، باید خودش را ببرد در شعاع نور توحید قرار دهد هرلحظه باید به انسان روشنایی نور خداوند بیفتد.

این نور با اراده انسان است، مدام باید خودت را در یک مکان و در یک زمان قرار بدهی تا این نور بیفتد

در زندگی انسان لحظاتی پیش می‌آید که این نور تجلی پیدا می‌کند

در روایت داریم: « الا إن لربکم فی ایام دهرکم نفحات الا فتعرضوا لها » پیغمبر اکرم فرمودند در طول عمر شما از طرف خداوند گاه‌گاهی نسیم‌های توحید می‌وزداز طرف خداوند گاهی یک نسیم‌های توحیدی می‌وزد باید هوشیار باشی به آن نسیم خودت را عرضه کنی.

#تلنگر