بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت سوم :
خلاصه آن که متأسفانه شاهدیم برخی از مردم، بر اساس احکام وضع شده از طرف خودشان عمل می‌کنند و بدتر آن که آن را به خدا و اسلام نسبت می‌ دهند که گناه آن، به مراتب بزرگتر از عمل حرامی است که انجام می‌ دهند؛ چرا که افترای دورغ به حق تعالی می‌باشد و فرمود: این افراد، ظالم‌ترین‌ها می‌باشند: وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ -ستمکارتر از کسی که بر خدا دروغ بسته، یا آیات او را تکذیب کرده، کیست؟ یقیناً ستمکاران، رستگار نخواهند بود.(سوره انعام آیه 21)
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ - پس ستمکارتر از کسی که بر خدا دروغ بندد یا آیاتش را تکذیب کند، کیست؟ یقیناً مجرمان گنهکاران، رستگار نخواهند شد.(سوره یونس آیه 17)
هوای نفس :
حلال کردن حرام خدا و حرام کردن حلال خدا و سپس نسبت دادن آن به خداوند متعال، فقط به خاطر بندگی و اطاعت از هوای نفس و رویکرد به اندک منافع بیشتر دنیوی و توجیه گناهان می‌باشد که البته همه ریشه در جهل و تکبر دارند.
اخلاق مؤمن :
اخلاق مؤمن مواضع نظری و عملی مؤمن، مبتنی بر عقلانیت در بندگی و اطاعت از خداوند علیم و حکیم می‌باشد؛ لذا اگر مؤمن حکمی را نداند، جویا می‌شود تا بداند؛ و اگر دانسته یا ندانسته، به احکام الهی عمل ننماید، می‌داند که قصور و تقصیر از خودش است و استغفار و توبه می‌نماید؛ و هرگز از جانب خودش حلال و حرام وضع نمی‌کند و آن را به خداوند متعال نسبت نمی‌دهد!(پایان)