دوسـم داره اما فرصت نمیکنه بیاد ببینـتم ..

دوسـم داره اما فرصت نمیکنه بیاد ببینـتم ..

عاشقـمه هرروز میگه میمیرم برات ولی حتی برام یه شاخـه گُل هم نمیخره ..

رفیقـمه اما هروقت فقط حالش بده سـراغمو میگیره ..

دوسـت صمیمیمه ولی تا وارد رابطـه میشه منو فراموش میکنه آخه سرش شـلوغه ..

عشقمه اما هیچ وقـت جلوش خودِ واقعیم نیستم ، آخه یکم سخـت گیره میخوام دقیقا اونی باشم که میخواد ..

از مهندسی متنـفرم ولی چون مامان بابام دوس دارن بچشون مهنـدس باشه دارم مدرکمو میگیرم ..

از کارم راضی نیـستم جایگاه و حقِ من خیلی بیشتر ازین حرفاس ولی میترسـم استعفا بدم و برم دنبالِ یه کارِ بهتر و نشه ..

دوسـش دارم ، دوسم داره اما وقتاییکه باهاشم بیشتر احسـاس تنهایی میکنم .. موندم چون از تنهاییِ بعدش می ترسم ..

چقدر تو زندگی خودمـونو نادیده گرفتیم تا تأئید شیم ؟ تا دوسمون داشتـه باشن ؟ تا قانع باشیم چون میترسـیدیم از تغییر ؟ تا همه جوره تا کردیم که ترکمون نکنن ؟

خیلی وقتا مگـه نه ..؟


زندگیت داره روی دورِ تند میگـذره رفیق ، لطفا برای یبارم که شده قبل از همه اینایی که گفتیم و شنیدیم و تحمل کردیم"فقط یه بار خودت رو ببـین و به خودت توجـه کن "

چشم بهم بزنی ، میبیـنی اِ چقد زود دیر شـد!