ای روح بلند عارفانه ...

ای روح بلند عارفانه فریاد رسای این زمانه

با نام تو نامه رهایی گردید روان به هر کرانه

این قرن به نام تو مزیّن گردیده دگر همه فسانه

از نام ‌تو شعر و عشق و عرفان زد بر دل عاشقان جوانه

اندوه و غم ات مرا شکسته تا کرد اَجل تو را نشانه

داریم به دل غم فراغت با آن همه گریه شبانه

خود سینه به آتشی سپردست کز هجر تو می کشد زبانه

کی یاد تو می رود زخاطر خرداد بود فقط بهانه

تا اشک زچشم خود فشانم با خواندن شعر و هم ترانه

بعد از تو همیشه سرد مانده است هم شهر و همی درون خانه

باشد زغم جدایی تو هر لحظه به هر کجا نشانه

فریاد زند زجان جماران چون پیر نشد به آشیانه

در آتش غم نشسته تهران از خطّ شمال تا خزانه

زآنروی که چهره امام اش پنهان شده نیست در میانه

رفته است خمینی از بر ما کی می رود از دل آن یگانه

صابر به شفاعتش امیدی دارد به جهان جاودانه