سلام خالق من

سلام خالق من ،
ببخش بر من که گاهی..نه اغلب...تو را به دست فراموشی می سپارم
مرا ببخش که پیروزی را به نام خود و شکست را به نام تو زدم....
خداییت را بنازم خدا،که چقدر دلسوز و مهربانی
ای تمام وجودم که از وجود تو سر چشمه میگیرد، مرا به بندگان مومنت ببخش...خیلی ها دلم را شکستند اما تو هرگز....
چه لحظاتی ست آن هنگام که دربرابرت به سجده می افتم...
چه ارزشی بالا تر از این که فرصت پرستیدن و به خاک افتادن در برابر کسی دارم که همه وجود من است....
همیشه در خلوتم در سکوتم به دنبال کسی میگشتم که مرا تسکین دهد...هرچه می اندیشیدم بازهم تو را می دیدم
ای رفیق شبهای تنهاییم مرا هیچگاه تنها مگذار...(میدانم که هیچگاه نگذاشته ای...عمریست دستم را گرفته ای...از من رو بر نگردان!!)
ای بهترین یار!!
گناه ها کردم..رسوایی ها کردم..اما به رویم نیاوردی تو را دیگر چه گویم...
خداوندا تو را به عظمت و خداییت قسم...
مرا انی به خودم وا مگذار و نظر تو برنگردد
نظر روزگار سهل است،.