زندگی مثل بازی دومینو میمونه.

زندگی مثل بازی دومینو میمونه.
یک سری کارها رو انجام میدیم که بعد از انجام دادنشون، راه جبران و یا برگشتی نیست. مثلاً پولمون رو تو یک سرمایه گذاری بزرگ میذاریم و تو مشارکتش، سهیم میشیم. اگه پروژه شکست بخوره و ورشکسته بشیم، پولمون رو باختیم و برنمیگرده.
یا مثلاً با کسی، راجع به شخص دیگه ای که ماشین گرون قیمت زیرِ پاشه، صحبت میکنیم. میگیم که اون ماشین رو با دزدی و حروم خوری به دست آورده؛ فارغ از اینکه بدونیم اون رو با کلی زحمت و کار کردن بدست آورده. و حرفی که از دهنمون بیرون اومده و آبرویی که از اون شخص بردیم، دیگه برنمیگرده.
یا مثلاً بازی دومینوی دل ..!
یکی میاد و همه ی زندگیمون میشه. عشق رو با اون میفهمیم. با هیچ چیز تو دنیا عوضش نمیکنیم. دل فقط اسم اون رو تکرار میکنه.
ولی امان از روزی که بره ..!
دل رو با خودش میبره. عشق رو با خودش میبره. اعتماد رو با خودش میبره و هیچکدومش برنمیگرده. هیچکدوم!!
جاش رو هم هیچی نمیگیره. هیچی!!