شاهنامه رازهانمادها کیومرث۵

#شاهنامه#رازهانمادها#کیومرث۵
بر بنیاد شاهنامه و دیگر گفتارهای ایرانی

روزگاران یخبندان وُرم
Wurm glaciation

در دوران یخبندان ورم۱ (هشتاد تا شست‌وپنج‌هزارسال پیش)، این پُسر (زادمان نوین مردم - مردم خوبروی) که از زادمان‌های پیشین خوب‌روی‌تر و خردمندتر بود! به رای خرد، برای کمتر رنج بردن از سرمای جانکاه وُرم۱ به «غار» پناه می‌برد. از این دوران در استوره‌های ایرانی و در شاهنامه با نام «سیامک» یاد می‌شود! ریشه این نام در اوستایی «سیامَغَ» است.
«سیا» همان ستاکی است که امروزه از آن واژه «سیاه» را داریم؛ و «مغ» برابر است با «مغاک؛ غار؛سوراخ»! در«بندهش» (بهار۱۳۳) می‌خوانیم :

«او را پتیاره از اهریمن، این زَمستان(زَم = سرد) دیوان آفریده ... ده ماه آنجا زَمستان است و دو ماه تابستان!»

غارنشینی (سیامک = غارسیاه) در دوران چندین هزارساله یخبندان همزمان با گام فرجامین فرگشت و گسترش بیشتر مردم خوبروی خردمند بود.

پسر بد مر او را یکی خوبروی
خردمند و‌همچون پدر نامجوی

در این دوران دراز، سیامک برهنه‌تن هماره با اهریمن (سرما و شبهای دراز و سیاه) در پیکار بود!

«سیامک» بدش نام و فرخنده بود،
گیومرت را دل بدو زنده بود.


https://t.me/ShahnamehToosi
@ShahnamehToosi