هیچ چیز مثل عکس خاطراتت را قلقلک نمیدهد حتی عکسهای امرو

هیچ چیز مثل عکس، خاطراتت را قلقلک نمیدهد. حتی عکسهای امروز که هنوز زستت را عوض نکرده ای در صفحه ی رایانه ات یا در گوشی تلفن همراهت چنان می درخشد که خودت هم متعجب میشوی از این انعکاس قرینه ای که هنوز از ثبتش چند دقیقه ای بیشتر نگذشته است. و یا عکسهای دیروز که گاه یک ماه طول میکشید که یک حلقه ی 24 تایی یا 36 تایی را تمام کنی و بعد آن رابه عکاسی ببری و تا ظاهر شدنش 1 هفته صبر کنی و بعد که عکسها را گرفتی نفسی عمیق بکشی و عکسها را در آلبومت بچسبانی و نگاتیوهایش را در گوشه ی کمدی پنهان کنی، شاید روزی به کارت بیاید. از عکسهای پریروز هم که فقط شنیده ایم که روی شیشه ثبت میشد و بعد از چاپ، تهَ رنگ قهوه ای یا سبز داشت و نگاهها حالت مبهمی داشت. کمی جدی تر. عکسهایی از همیشه. و با لبخندی که معلوم بود ساختگی ست ، اما پر شکوه بود و جایش یا صفحه ی اول آلبوم بود یا قاب میشد و به دیوار میخورد تا مصداق این شعر باشد:

ما نمانیم و عکس ما ماند

کار دنیا همیشه برعکس است ...


منصور ضابطیان