شیخ مفید چنین نوشته است:

شیخ مفید چنین نوشته است:
معاویه فردی را نزد جعده، دختر اشعث بن قیس فرستاد که من تو را به همسری پسرم یزید درخواهم آورد؛
به شرط آن که تو حسن را زهر دهی و صد هزار درهم نیزبرای او فرستاد و آن زن این کار را انجام داد وبه امام حسن (ع)زهر داد.
معاویه، پول را به او داد؛ ولی او را به همسری یزید در نیاورد و او پس از رحلت امام (ع) با مردی از خاندان طلحه ازدواج کرد و فرزندانی برای او آورد و هر گاه میان آن فرزندان و سایر قبایل قریش سخنی و گفت وگویی پیش می آمد، قریش آنان را سرزنش کرده، می گفتند:
ای پسران آن زنی که به شوهرش زهر می خوراند!
.
علامه طبرسی نیز به این موضوع اذعان داشته و چنین آورده است:
....و چون آن ملعونه امام حسن (ع) را زهر خورانید و به شهادت رساند، به شام رفت و گفت:
من به عهدم وفا کردم و اینک وقت احسان توست.
معاویه گفت:
از پیش من دور شو؛
زنی که با مثل حسن (ع) نسازد، به یقین با پسرم هم سازش نخواهد کرد؛
زیرا که شرافت و کرامت نسب با حسن ع بود و تو که با فرزند رسول خدا ص سازش نکردی، با پسر من سازش نخواهی کرد؟!؟!...
.
بلاذری نیز چنین نوشته است:
معاویه توسط جعده دختر قیس، حسن بن علی (ع) را مسموم کرد.

وی همچنین تصریح کرده که امام حسن (ع) را چهار بار مسموم کردند و آن حضرت در آخرین بار ازدنیا رفت.
.
علاوه بر این امام حسن (ع) از نحوه رحلت خود خبر داده است و به خاندان خود فرمود:
.
من به وسیله زهر، شهید می شوم همان طور که پیغمبر خدا (ص) شهید شد.
گفتند: چه کسی تو را مسموم می نماید؟ فرمود: جعده، دختر اشعث بن قیس؛ زیرا معاویه وی را تحریک می کند و این دستور را به او می دهد.
گفتند: پس جعده را از خانه ات خارج و از خودت دور کن!
فرمود: چگونه او را خارج کنم؛ در صورتی که هنوز عملی انجام نداده است.
اگر من وی را خارج کنم، باز هم مرا می کشد! و علاوه بر این نزد مردم عذری خواهد داشت.