من

من
ادمِ دیر رسیدن بودم
ادمِ دوست داشتن های دست دوم
آدمی بودم ک هر کجا پا میگذاشتم،
یک نفر قبل از من،
قول ماندن دادع بودو رفتع بود...
کع دوستت دارم را
هر مدل ب زبان می اوردم،
هزاران بار با گوشش بازی کردع
هر کدام از گل های شهر را برایش میچیدم،
هیچ کدام برایش تازگی نداشت
هر عطری برایش میزدم،
بویش،
مشمامش را قبلا پر کردع بود!
هر بار ب بهانه ای فاصلع میگرفتم تا ارزشم را بسنجم،
اما برای همیشع از دستش میدادم!
من همیشع برای رسیدن دیر کردع بودم...کسی زودتر از من مزه عشق را به معشوقه ام چشاندع بود!