خدا جانم

خدا جانم!!!
تو نوبرانه زندگی منی...
همین که یادت می‌کنم، رنگ زندگی من عوض می‌شود...
یک جور دلبرانه‌ای...
آنقدر که تصور مهربانیت تا مدت‌ها نوازشم می‌کند.
مثلا تو نارنگی زندگی منی...
می‌دانی که نارنگی سوگلی پاییزی من است، با آن سبز دلبرانه‌اش که کم‌کم نارنجی گرمی می‌شود و بوی خنکش ته دل آدم را قلقلک می‌دهد...
تو اصلا از آن بعضی‌هایی که باید قاب گرفت و چسپاند به دیوار زندگی...
نه بخاطر اینکه با منِ بنده‌ات راه می‌آیی...
یا نه بخاطر اینکه پا به پای دیوانگی‌هایم، ناشڪری‌هایم و غر زدن‌هایم صبوری می‌کنی و یادت می‌رود که چه ناشکرم...
اصلا تو را بخاطر همین نوبرانه بودن باید نگه داشت....
قاب گرفت...
همین که میان این همه سردی دنیا، نوبرانه‌ای؛
همین که خواستنت ترش مزه است؛
همین که بوی محبتت ته دلم را قلقلک می‌دهد؛
به همه این دنیا می‌ارزد...
می‌گویند قبل از خوردن نوبرانه باید آرزو کرد...
یادم باشد فردا قبل از دیدنت آرزو کنم...

🌸 شکر ای بزرگترین نعمت🌸