بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ - حمد کنندگان و اهل گذر .(سوره توبه بخشی از آیه 112)
و اکنون سائحُون! سائحون را اغلب به معنای روزه داران متعارف گرفته اند. اما این معنای کامل و دقیقی اِفاضه نمی کند. روزه در معنای متعارفش صوم است و روزه داران را صائمون گویند. اما این سائِحُون است. سائح از ریشه سَیح به معنای جاری شدن است. السّیح آب جاری بر زمین را گویند. سیاحت نیز که به معنای گردش در زمین است از همین ریشه است. ای دوست، سائحون، کسانی اند که اهل گذرند. اهل تعلق نیستند.
آنها سالکانی هستند که جاری اند. به چیزی نمی چسبند. اهل تملک و تصاحب نیستند. خود را از بار، سنگین و زمینگیر نمی کنند. راحت و روانند. چون جریان نهری پاک، می روند. به چیزی دل نمی بندند و خود را در این دنیای تاریک، پابند نمی کنند. سائحون را حتی اگر به معنای روزه بگیری، آن روزه معمول نیست.آن به معنای امساک از ماندن و رسوب شدن است. سائحون اهل گذرند. اهل چنگ زدن به چیزی نیستند. دل نمی بندند. از یک وجه لغوی، کلمه مسیح نیز ریشه در سَیح دارد، و آن به کسی اطلاق می شود که جاری است، که جریان پاک آب و روح، او را مسح کرده و بر او جاری شده است. سائحون کسانی اند که در مرداب دنیا، جاخوش نمی کنند، جلوه ای آنها را نمی فریبد و هیچ قصری برای ماندن ندارند. سائحون با روح بهشتی شان سیر می کنند. آنها تمام عظمت ها را یکجا در همین روح پاک همیشه جاری شان نهان دارند.