دلم یخ میزندگاهی ، دراین سرمای تنهایی شبم قندیل میبندد از این یخهای تنهایی قلم آهسته می راند بر این خط بلند ، اما گمانم یاد می گیرد ز من انشای تنهایی
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.