با نورِ فلاشِ گوشی از خواب پرید

با نورِ فلاشِ گوشی از خواب پرید
حواسم نبود خاموشش کنم
دوست نداشتم این صحنه رو از دست بدم
همیشه شبا برای چند دقیقه دیرتر از اون میخوابیدم
تا قبل از خواب یه دلِ سیر نگاش کنم!
مادربزرگم رو توی خواب از دست دادم
بچه بودم خیلی
یه شب خوابید و دیگه چشماشو باز نکرد
این مدل رفتنِ آدما همیشه فکرمو مشغول میکرد
از یه طرف فکر میکردم اینطور رفتن راحته،بی دغدغه،بی درد
شب چشماتو میبندی و میری توی خواب عمیق...
از یه طرف میگفتم مگه میشه آدما بدونِ خداحافظی برن
بدونِ اینکه بهمون آمادگیِ رفتنشون رو بدن
مگه رفتنِ بدون خداحافظی داریم اصن؟!
این ترس تو وجودم موند
گاهی میشد نصفه شب
میرفتم بالا سر مامان بابام و
نفس کشیدنشون رو میشنیدم
خیالم که راحت میشد،میخوابیدم...
با نورِ فلاشِ گوشی از خواب پرید
-چیکار میکنی دیوونه نصفِ شبی؟
داری عکس میگیری؟!
+خودت میگی دیوونه!دیوونه ها کارشون واسه بقیه عجیبه،
اما برای خودشون دنیایی دارن که هیچکس نمیفهمه!
خبر نداشت آلبوم عکسای گوشیم
پر از عکسایِ خودشه با چشمای بسته
چشمایی که میترسم یه روز مالِ من باز شه و مالِ اون نه
آدمای دوست داشتنیِ زندگیتون رو
قبل از خواب
یه دلِ سیر نگاه کنید
چشماش رو بوسیدم و چشمام رو بوسید و خوابیدیم
#علی_قاضی_نظام