من آدم دل کندن نبودم آدم گذشتن و رفتن نبودم آدم بی خیال ش

من آدم دل کندن نبودم آدم گذشتن و رفتن نبودم آدم بی خیال شدن نبودم، من آدم صبر بودم آدم وایسا ببین چی میشه، آدم اگه اومد چی، آدم حالا یکم دیگه وایسا، آدم نه شایدم دروغ نبوده! باید میجنگدیم با خودم باید خودمو آزاد میکردم و دلیل این که یهو خودمو از شرایطی که بود پرت کردم توی یه دنیای دیگه همین بود! چون اگه به خودم بود باز تو همون حال میموندم!
دلبر بود که اومد بهم یاد داد بپرم و دستش رو دراز کرد برای پریدنم، اوایلش برای اعتماد دوباره شک داشتم که اگه بپرم و جا خالی بده چی که اگه باز زمین بخورم چی؟ راستش نمیدونم چرا اعتماد کردم اما اعتمادکردم و پریدم و موند و دستم رو گرفت و تنها نموندم.