معرفی غذاهای سنتی کردستان.....قسمت اول.......
معرفی غذاهای سنتی کردستان.....قسمت اول.......
مردم کردستان به دلیل شیوه معیشت مبتنی بر دام‌داری، زراعت،
باغ‌داری و زنبورداری، از گیاهان طبیعی خوراکی مانند قارچ، کرفس، کنگر، ریواس، خوژه و ... به هر دو صورت تازه و خشک کرده، بسیار استفاده می‌کنند. الگوهای غذایی و مواد تشکیل‌دهندهٔ آن در میان کردها بسیار ساده و از موادی تشکیل می‌شود که در دسترس خانوارها قرار دارد.
از پنیر ممتاز کوهستان‌های کردستان، شیر، عسل، درختان گردو و انجیر آنجا و اشتغال مردمان به نگه‌داری گوسفند اصطخری در قرن چهارم هـ.ق سخن گفته است.
عمده‌ترین خوراک در میان کردان عبارت است از:
- پلو که به صورت کته یا شله‌برنج با گوشت پخته می‌شود.
- دوغه‌وا یا آش دوغ (دوغ‌با) که در آن کوفته ریزه هم می‌ریزند و از نخود، کمی سبزی خشک شده با برنج و بلغور تشکیل می‌شود.
- ساوار، که از گندم جوشانده و خشک و آرد شده با افزودن کره می‌پزند.
- گردول، خوراکی است که از برنج یا ارزن پخته شده در دوغ، با افزودن مغز گردو و گیاهان معطر درست می‌شود.
- ترخینه، عبارت از برنج یا گندم پخته همراه با ادویه و ترشی است.
- شله گنیم، با گندم خرد شده (مره‌که) و گوشت قورمه و کره می‌پزند.
- دوغین یا آش گزنه، که از گندم و جو پخته شده در دوغ (هیزان) همراه با گیاهان معطر مانند پونه، کاکوتی، از گزنه و برگه شلغم تهیه می‌شود.
- هتیمچه با گوشت گوسفند، حبوبات و سبزی درست می‌شود.
- شل کینه، ترکیبی از آرد، شیر، تخم‌مرغ و شکر است.
- شوروا، غذایی مخصوص تهیدستان و فقرا است و از برنج، ارزن یا عدس آب‌پز تهیه می‌شود.
- گرماو، این خوارک نیز مخصوص خانواده‌های فقیر و عبارت از بلغور (مره‌که) آب‌پز است.
- رشته‌پلو، پلویی است آمیخته با رشته‌ای از خمیر گندم که قبلاً سرخ شده و در مشک نگه‌داری می‌شود. این پلو بدون خورش خورده می‌شود.
- رشته‌رون یا رشته روغن که عبارت از رشته سرخ و پخته شده در دوغ است.
- یک آبه که از برنج و قورمه و پیاز داغ تهیه می‌شود.
- آش کردی یا پرشتین که با گندم خیسانده‌ای که خشک و بلغور شده تهیه می‌شود.
- شلغم ترش یا شلغم باغی که از نخود، لوبیا، گردو و برگه زردآلو تهیه می‌شود.
- کلانه، که ترکیبی از نان و پیازچه با کره محلی است.
- فرآورده‌های لبنی که غالباً خوراک عشایر کوچ‌نشین است و شامل پنیر، ماست، زازی (دوغ جوشانده)، لور (شیر جوشانده و بریده)، سه‌رتو (خانه و سرشیر) و کشک است.
- بریان یا کباب کردی، که در جشن‌ها و یا برای پذیرایی از میهمانان به کار می‌رود. این خوارک به ویژه در میان دام‌داران، عشایر و شکارچیان رواج دارد. برای تهیهٔ آن بره یا بزغاله چند ماهه (کهره) ذبح شده را پوست می‌کنند، در چند قطعه بزرگ به سیخ دراز آهنی یا چوبی می‌کشند و روی آتش، سرخ و کباب می‌کنند. این کباب از گوشت شکار، کبک، تیهو و سایر پرندگان شکاری نیز تهیه می‌شود.
مرغ، کبک و تیهوی سرخ شده در روغن همراه پلو، کباب قارچ کوهی، خورش کرفس، کنگر کوهی و کنگر ماست و دلمه کوفته شور (کوفته برنجی) از دیگر غذاهای محلی کردی است.
#کورد
#کوردستان
مردم کردستان به دلیل شیوه معیشت مبتنی بر دام‌داری، زراعت،
باغ‌داری و زنبورداری، از گیاهان طبیعی خوراکی مانند قارچ، کرفس، کنگر، ریواس، خوژه و ... به هر دو صورت تازه و خشک کرده، بسیار استفاده می‌کنند. الگوهای غذایی و مواد تشکیل‌دهندهٔ آن در میان کردها بسیار ساده و از موادی تشکیل می‌شود که در دسترس خانوارها قرار دارد.
از پنیر ممتاز کوهستان‌های کردستان، شیر، عسل، درختان گردو و انجیر آنجا و اشتغال مردمان به نگه‌داری گوسفند اصطخری در قرن چهارم هـ.ق سخن گفته است.
عمده‌ترین خوراک در میان کردان عبارت است از:
- پلو که به صورت کته یا شله‌برنج با گوشت پخته می‌شود.
- دوغه‌وا یا آش دوغ (دوغ‌با) که در آن کوفته ریزه هم می‌ریزند و از نخود، کمی سبزی خشک شده با برنج و بلغور تشکیل می‌شود.
- ساوار، که از گندم جوشانده و خشک و آرد شده با افزودن کره می‌پزند.
- گردول، خوراکی است که از برنج یا ارزن پخته شده در دوغ، با افزودن مغز گردو و گیاهان معطر درست می‌شود.
- ترخینه، عبارت از برنج یا گندم پخته همراه با ادویه و ترشی است.
- شله گنیم، با گندم خرد شده (مره‌که) و گوشت قورمه و کره می‌پزند.
- دوغین یا آش گزنه، که از گندم و جو پخته شده در دوغ (هیزان) همراه با گیاهان معطر مانند پونه، کاکوتی، از گزنه و برگه شلغم تهیه می‌شود.
- هتیمچه با گوشت گوسفند، حبوبات و سبزی درست می‌شود.
- شل کینه، ترکیبی از آرد، شیر، تخم‌مرغ و شکر است.
- شوروا، غذایی مخصوص تهیدستان و فقرا است و از برنج، ارزن یا عدس آب‌پز تهیه می‌شود.
- گرماو، این خوارک نیز مخصوص خانواده‌های فقیر و عبارت از بلغور (مره‌که) آب‌پز است.
- رشته‌پلو، پلویی است آمیخته با رشته‌ای از خمیر گندم که قبلاً سرخ شده و در مشک نگه‌داری می‌شود. این پلو بدون خورش خورده می‌شود.
- رشته‌رون یا رشته روغن که عبارت از رشته سرخ و پخته شده در دوغ است.
- یک آبه که از برنج و قورمه و پیاز داغ تهیه می‌شود.
- آش کردی یا پرشتین که با گندم خیسانده‌ای که خشک و بلغور شده تهیه می‌شود.
- شلغم ترش یا شلغم باغی که از نخود، لوبیا، گردو و برگه زردآلو تهیه می‌شود.
- کلانه، که ترکیبی از نان و پیازچه با کره محلی است.
- فرآورده‌های لبنی که غالباً خوراک عشایر کوچ‌نشین است و شامل پنیر، ماست، زازی (دوغ جوشانده)، لور (شیر جوشانده و بریده)، سه‌رتو (خانه و سرشیر) و کشک است.
- بریان یا کباب کردی، که در جشن‌ها و یا برای پذیرایی از میهمانان به کار می‌رود. این خوارک به ویژه در میان دام‌داران، عشایر و شکارچیان رواج دارد. برای تهیهٔ آن بره یا بزغاله چند ماهه (کهره) ذبح شده را پوست می‌کنند، در چند قطعه بزرگ به سیخ دراز آهنی یا چوبی می‌کشند و روی آتش، سرخ و کباب می‌کنند. این کباب از گوشت شکار، کبک، تیهو و سایر پرندگان شکاری نیز تهیه می‌شود.
مرغ، کبک و تیهوی سرخ شده در روغن همراه پلو، کباب قارچ کوهی، خورش کرفس، کنگر کوهی و کنگر ماست و دلمه کوفته شور (کوفته برنجی) از دیگر غذاهای محلی کردی است.
#کورد
#کوردستان
۲.۰k
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.