آموختم که هیچ دارویی ،

آموختم که هیچ دارویی ،
نمیتواند همچون ” اُمید “
آدمی را ایستاده نگه دارد!
آموختم که در همه حال
و همه وقت باید عشق ورزید
حتی در زمان خستگی ، بیماری و یاس .
آموختم که جنگیدن همیشگی برای نداشته ها
چشم ها را به روی داشته هایمان می بندد
گاهی باید با خیالی آسوده زندگی کرد
رها از هر نبردی و شکستی…
آموختم که هیچ دارویی ،
نمیتواند همچون “اُمید”
آدمی را زنده نگه داشته باشد!
زندگی بیاورد ، عشق ببخشد…