آدما خیلی بی رحمن

آدما خیلی بی‌رحمن
میان خاطره‌های قشنگ میسازن
بعد زود ازت خسته میشنو میرن
تو میمونیو حجم خالی مونده‌ی بزرگی که هرروز تورو بیشتر میکشه داخل سیاهی
تو میمونیو دلتنگیو شبو آسمونی که ستاره‌هاش برات نمیخندن
آدما میرنو پشت سرشون بغض میمونه
میرنو تلخی لبخندت زهرمار میکنه زندگیو
میرنو فکر نمیکنن چیو دارن ازمون میگیرن
تو میمونیو اندوهی که یا دود میشه یا اشک یا حرف یا سکوت
تو میمونیو دردی که همیشه تازس
آدما خیلی بی‌رحمن ...
بعضیاهاهم هستن که مهم نیست چند وقته نیستن یا چرا رفتن هروقت بهشون فکر کنی چشات پر اشک میشه!